विदुषक


विदुषक

किती वाईट असतं ना जग! आपण ज्यांच्यासाठी राब राब राबलो त्यांच्या डोळ्यांतून आपल्यासाठी दु:खाचा एक थेंबही वाहिला नाही. निदान आपण मेल्यावर तरी आपल्या मुलांनी चार दोन आसवे गाळायला हवी होती. दु:ख अनावर होऊन सेठ चांदीमल सोनामलचा पिंपरणीच्या झाडावर बसलेला आत्मा स्वत:च रडायला लागला.

इतक्यात समोरच्या झाडावर काहीतरी खुडबूड झाली. भुताच्या भीतीने चांदीमल सोनामलचा आत्मा जरासा दचकला. आपणही भूतच आहोत या विचाराने तो सावरला.

"काय शेठ, जीवंतपणी पैशासाठी रडत होता, मेल्यावरही तुमची रडारड थांबली नाही का?"

अलगद त्यांच्या शेजारी येऊन बसलेला आत्मा हसत होता. शेठ चांदीमलने त्याच्याकडे निरखून पाहिलं पण ओळखीची एकही खूण त्याच्या चेहऱ्यावर दिसत नव्हती.

"कोण रे बाबा तू? आणि का माझ्या दु:खावर डागण्या देतोहेस?" चांदीमल शेठचा उदासवाणा चेहरा अधिकच भेसूर दिसत होता.

"अहो शेठ, मेल्यावर माणसाला कुठलं आलंय सुख आणि दु:ख?" समोरचा आत्मा अजून हसत होता. "एवढं कोणतं मोठं दु:ख होतं तुम्हाला जे मेल्यावरही तुमची पाठ सोडत नाही."

"अरे, काय सांगू तुला? काय का खस्ता नाही खाल्ल्या या दिवट्या पोरांसाठी? दिवसरात्र राबलो. लांडी लबाडी केली. डबल टिबल व्याज लावून सावकारीचा धंदा केला. माडीवर माडी चढवली. नको नको ते पाप केलं. खोटं नाटं करून लोकांच्या जमिनी स्वत:च्या नावावर केल्या. कोणासाठी? पोटच्या पोरांसाठीच ना? पण त्यांचं माझ्यावर प्रेम नव्हतंच कधी! माझ्या मरणाची वाटच पाहत होते असं म्हण ना. समशानभुमीतच त्यांनी इश्टेटीच्या वाटणीसाठी मारामारी सुरू केली. हजार पाचशे लोकांसमोर शेठ सोनामल चांदीमलच्या इज्जतचा कचरा झाला. तिरडीवर झोपलेला माझा आत्मा काय म्हणत आसंल?" आपण आता फक्त आत्मा म्हणूनच उरलोय, याचं भान न राहिलेला सेठ चांदीमलचा आत्मा पुन्हा ढसाढसा रडायला लागला.

"शांत व्हा शेठ, शांत व्हा. आता रडून काय होणार? डोळे पुसा बरं. लोकांना असं रडताना पाहून मलाही रडू येतं." समोरच्या आत्म्याने शेठजींचे डोळे पुसले.

"आता तू का रडतोहेस वेड्या? आणि तू आहेस तरी कोण?"

"मी? मी आहे एक विदुषक. स्वत:चं दु:ख बाजूला ठेवून लोकांना हसविण्याचं व्रत घेतलेला नकलाकार. तुम्हाला म्हणून सांगतो शेठ, कधी कधी दु:ख आणि वेदनेने कळवळायचे, लोक त्यालाही विनोद समजून हसायचे. वाईट वाटायचं, पण नंतर सवय झाली. स्वत:च्या दु:खावर रडायला कधी सवडच मिळाली नाही. जीवंतपणी कधी रडलो नाही पण मेल्यावर मात्र...."

"का? तुझ्याबी इश्टेटीसाठी भांडणं झाली होती का भौ?" शेठ चांदीमलला पहिल्यांदाच विदुषकाच्या बोलण्यात रस वाढला होता.

"विदुषकाला कुठून आलीय इश्टेट न् फिश्टेट! तुमच्यासारखी माझ्या मयताला हजार पाचशे माणसं नव्हती. फार फार तर वीस पंचवीस असतील. त्यांच्यापैकी थोडेफार रडत होते बिच्चारे."

"भाग्यवान आहेस मित्रा! चांदीमलला विदुषकाच्या भाग्याचा हेवा वाटू लागला होता."

"कशाचं डोंबलाचं भाग्य! आयुष्यभर हसवून हसवून लोकांचं मनोरंजन करत होतो. मेल्यानंतर लोक माझ्यासाठी रडत होते. आत्मा तीळ तीळ तुटत होता. वाटलं, तिरडीवरून उठून दोनचार उलट्या पालट्या उड्या माराव्यात...." डोळ्यांत आलेले अश्रू पुसत विदुषक बोलला.

मेल्यानंतरही लोकांना हसविण्यासाठी धडपडणाऱ्या विदुषकाचे महान विचार ऐकून शेठला आपल्या कोतेपणाची कीव वाटली.

"अरे, अरे, सांभाळ स्वत:ला." विदुषकाने आपले अंग झोकून दिले. शेठ चांदीमलने त्याला सावरेपर्यंत विदुषकाने हवेत दोन चार कोलांटउड्या मारल्या. वेडेवाकडे चाळे करून चांदीमल शेठला पोट भरून हसवलं.

लोकांना हसविण्याचं त्याचं विदुषकी व्रत मेल्यानंतरही अव्याहतपणे चालू ठेवलं होतं.


MORE POSTS-

गरिबी जगायला शिकवते.



आई वडिलांना वृद्धश्रमांत ...?




 

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

गरिबी जगायला शिकवते.

इमेज
  गरिबी जगायला शिकवते.     माझ्या प्रिय मना, एक विचारू का? हो विचार की, तुझं कसं आहे ना. तू खरं काही सांगत नाहीस, आणि एका वेळी एक काम धड करीत नाही. निर्णय कधी नीट घेत नाहीस. याचा मला फार राग येतो. आता तू म्हणशील मला राग येण्याचा काय संबंध आहे. हो तेच म्हणतो ना मी, काय संबंध आहे. आ रे वा. संबंध आहे म्हणून तर, विचारतोय ना? बरं विचार काय म्हणणं आहे. हं बोला.......    सकाळी सकाळी आरशा समोर उभा होतो, माझे प्रतिबिंब मला पाहून म्हणत होतं. तुला एक विचारू का? मी म्हटलं विचार, आणि आरसा अंतरीच मन बोलू लागला. मन गत काळातल्या आठवणीत रंगत गेलो. माझा गत काळ म्हणजे, रखरखीत वाळवंट होत. चुकून सुद्धा पावसाचा शिडकावा येण्याची अजिबात शास्वती नाही.बर का.    माझे आई-बाप पैसेवाले नव्हते, तसे ते भिकारी नव्हते, शेती होती पण, असून उपयोग काय. ती कोरडवाहू होती. पाऊस पडल्या शिवाय ती पिकणार कशी. म्हणून रोज उठून लोकांच्या शेतात घरातल्या मंडळींना मोलमजुरीन काम करावं लागे. आणि येईल त्या मजुरीत घर चालवणं म्हणजे तारेवरची कसरत होती. घरात खाण्याची तोंड वाढत चालली होती. पण पै...
अधिक वाचा

का साजरी केली जाते मकर संक्रांत...!!

इमेज
 का साजरी केली जाते मकर संक्रांत...!! सणांना संस्कृती, परंपरेनुसार ऐतिहासिक महत्व प्राप्त होते. असे अनेक सण आहे ज्यांना धर्माच्या,ग्रंथांच्या, आधारावर नियमानुसार साजरं केलं जातं. मकर महिन्यात कृष्णा पंचमीवर देशातील बहुतेक सर्व राज्यांमध्ये मकर सक्रांती वेगवेगळ्या सांस्कृतिक स्वरूपात साजरी केली जाते. का म्हणतात मकर संक्रांती? ' मकर' हा शब्द मकरराशीला संबंधित आहे, तर 'संक्रांती' याचा अर्थ संक्रमण असा आहे. मकर संक्रांतीच्या दिवशी सूर्य धनु राशीपासून मकर राशीत प्रवेश करतो. एक राशीला सोडून दुसर्‍या राशीत प्रवेश करण्याच्या प्रक्रियेस संक्रांती म्हणतात. सूर्य मकर राशीत प्रवेश करत असल्याने या वेळेस 'मकर संक्रांती' असे म्हणतात. हिंदू महिन्यानुसार, मकर संक्रांती उत्सव पौष शुक्ल पक्षामध्ये साजरा केला जातो. उत्तरायन कृष्ण आणि शुक्ल पक्ष या दोन भागानुसार उत्तरायण आणि दक्षिणयान असे वर्षाचे दोन भाग आहेत. या दिवसापासून सूर्य उत्तरायण होतो. उत्तरायण म्हणजे त्या काळापासून पृथ्वीचा उत्तर गोलार्ध सूर्याकडे वळतो, त्यानंतर सूर्य उत्तरेकडून निघू लागतो. त्याला सोमयान असेही म्हणतात. उत्...
अधिक वाचा

आई वडिलांना वृद्धश्रमांत ...?

इमेज
आई वडिलांना वृद्धाश्रमात पाठवतांय..? प्रत्येक आई वडिल सतत मुलांबद्दल एक विचार करत असतात कि आपण आयुष्यात जेवढी मेहनत केली, जेवढा त्रास आपण भोगला हे सर्व आपल्या मुलांच्या वाटेला येऊ नये. आपले मुलं खूप शिकावीत व त्यांना चांगली नोकरी लागावी म्हणून ते बिचारे वेडी आशा घेऊन शहरात असेल तर कापड गिरणी किंवा इतर कुठल्याही ठिकाणी ग्रामीण भागात असतील तर शेतात राब राब राबतात व त्यांच्या जोडीला आई पण तेवडीच महत्वाची भूमिका बजावते तिला वाटते की खरंच माझा मुलगा खूप शिकावा असं म्हणून ती पण चार पाच घराची धुनी भांडी किंवा शेतात दिवस भर काम करते. जो तो रात्रदिवस काम करून आपल्या मुलांना लहानांच मोठं करतांना दिसतात. ते आपल्या मुलाला शाळेत घालतात, त्याला चांगले शिक्षण मिळावे त्याला चांगले कपडे मिळावे यासाठी आपले जीवाचं रान करतात अश्यातच त्यांचं आयुष्य जात. मुलं शिकतात कॉलेजला जातात व आपल्या आई वडिलांच्या मेहनतीच्या पैशावर तो मुलगा बूट, नवं नवीन कपडे अशी ऐश पेश जीवन जगतो व बिचारे आई वडील पण तेच स्वप्न पाहतात कि आपल्याला कितीही मेहनत करावी लागली तरी चालेल पण आपल्या मुलांचं जीवन चांगले जायला पाहिजे. मुलं चांगली...
अधिक वाचा